Dag 5

'K weet het, de dag is nog niet om maar toch alvast een verslagje. Mams is met de kids naar het zwembad. Kids lekker zwemmen en smam ligt te bakken in de zon. Heb ik lekker ff tijd om voor jullie weer een zwetsverhaal te typen. Vandaag hebben we toch maar eens een autootje gehuurd. Eens kijken of dat beter gaat bevallen dan de taxi. Boodschappen doen gaat in ieder geval een stuk makkelijker en vooral ook sneller. Ook kun je met zo'n ding gaan en staan waar je maar wilt. Zeker als je wat verder weg wilt en met meerdere persona's bent :-) beetje proppen, dat wel. Met 4-en op de achterbank? In Curacao mag het. Wel even wennen aan de verkeersregels. Die zijn net ff wat anders. Voorrang van rechts kennen ze hier niet. Rechtdoorgaand verkeer heeft hier dus voorrang. Rechts inhalen mag hier ook (op 2 balans wegen) want ze kennen hier het Amerikaanse " keep your lane " systeem. Kortom gewoon rije waar ge rijt want harder als 60 komt niet vaak voor. Daar is het of te druk voor of de wegkwaliteit is ruk. Beide kan ook :-)
Dus op weg naar de Struisvogel farm vandaag. Samen met Opa B en tante T. Gelukkig staat hier alles heel goed aangegeven...not...
Dus via een paar omweggetjes door de middel of nowhere (zo kom je nog eens ergens) kwamen we aan op de farm. Oh wacht, ik wil één ding nog ff kwijt, het schatje heeft gereden want ik ben natuuuuurlijk m'n rijbewijs vergeten mee te nemen, en ondanks de vreemde auto en een vreemd land heeft ze dit heul goed gedaan! Die van mijn voldoet qua rij-eigenschappen dus zeker niet aan het vrouwelijke stereotiep. Chapeau!
Maar also, we kwamen dus aan op de farm en omdat we er wat langer over gedaan hadden was honger en dorst aan de orde.
Moet zeggen die struisvogels smaken prima. Of je nou een burger hebt of een omelet van struisvogel ei. Groot glas cola d'r bij en we waren weer voldaan en ruim op tijd klaar voor de tour door de farm begon.
Je stapt met z'n allen in zo'n oude afdankte Nederlandse leger truck uit de jaren 50, safari uitgevoerd zal ik maar zeggen. Op benzine ook nog, maar t ding liep daar valt niks van te zeggen. De benzine lucht gaf alleen niet echt een eco vriendelijke indruk.
Na letterlijk 30 seconden rijden stopte de beste chauffeur al en deed zijn 1e verhaal met gepast enthousiasme. Ik vond het best goed eigenlijk, wetende dat hij dit praatje al zo'n 19 jaar volhoud.
Na nog wat enkele korte ritjes en verhaaltjes weten we nu dat een struisvogel 200 kilo weegt en 45 kilo vlees meedraagt. Alles wat ze van de slachting overhouden wordt gebruikt. Zo gaan de botjes naar kunstenaars, die maken er beeldjes van en de ingewanden bijvoorbeeld naar de 3 nijlkrokodillen.
Na Meintje eten te hebben gegeven ( wat doet ze dat toch goed!)
Weer in onze bolide gestapt en recht naar huis gereden, zonder de niet ingeplande detours. Langzaam aan begint de familie weer te wennen aan de leefstijl hier. Aan haast heb je hier niks, gewoon kalm blijven, ook als je fout rijdt.
Rest er nog één vraag aan mezelf...wat zullen we eens eten vandaag?
Mexicaans denk, op de boulevard. Ik zoek t nie om te koken eik ok nie.
Smakelijk!